Το “Θυμάρι Πέτρας” είναι μια κομψότατη έκφραση της ρομπόλας, που δείχνει σε τι επίπεδα μπορεί να φτάσει τόσο η ποικιλία, όσο και ο κεφαλονίτικος αμπελώνας, ο οποίος μάλιστα είναι καταγεγραμμένος ως ένας από τους αρχαιότερους της χώρας μας.
Μοναδική εδαφική ποικιλομορφία και μια γκάμα από γηγενείς ποικιλίες συνθέτουν ένα ιδιαίτερα σπάνιο μωσαϊκό που τα τελευταία χρόνια έχουν καθιερώσει την Κεφαλονιά ως μια από τις ταχέως ανερχόμενες περιοχές όχι μόνο της Ελλάδος, αλλά όλης της λεκάνης της Μεσογείου.
Το οινοποιείο Πετρακόπουλος (που μέχρι πριν λίγα χρόνια ονομαζόταν «Μελλισινός») βρίσκεται στα Θηράμονα, ένα μικρό γραφικό χωριό της νότιας Κεφαλονιάς. Βασική φιλοσοφία του οινοποιείου είναι η βιολογική καλλιέργεια και οι όσο το δυνατόν πιο ήπιες παρεμβάσεις κατά την οινοποίηση, ενώ θωρείται ο ορισμός του boutique οινοποιείου. Αυτό πρακτικά σημαίνει, αφενός ότι έχει τον απόλυτο έλεγχο στην πρώτη ύλη, αφετέρου ότι ο ίδιος έλεγχος υπάρχει στις προσεκτικές οινοποιήσεις που έχουν στόχο να αναδείξουν το χαρακτήρα της ποικιλίας και τη διαφορετικότητα στα τοπικά terroir.
Η παραγωγή του οινοποιείου είναι εξαιρετικά μικρή. Αν σε αυτό προσθέσετε τη γενικότερη άνοδο του κεφαλλονίτικου αμπελώνα και επιπλέον ότι έχει λάβει διθυραμβικά σχόλια τόσο από τους οινόφιλους όσο και από γνωστούς οινοκριτικούς, θα καταλάβετε γιατί οι λιγοστές φιάλες εξαφανίζονται με ταχύτητα αστραπής.
Το “Θυμάρι Πέτρας” είναι μια… «ορυκτώδης» ρουκέτα από το Οινοποιείο Πετρακόπουλος.
Στην ουσία πρόκειται για μια premium Ρομπόλα, η οποία προέρχεται από έναν μοναδικό, βιολογικό αμπελώνα στην εξαιρετική για την ποικιλία, ασβεστολιθική πλαγιά Λακκομάτια και πιο συγκεκριμένα από το ανώτερο μέρος της βουνοπλαγιάς στα 600μ. Σε αυτόν τον μοναδικό αμπελώνα τα αμπέλια συμβιώνουν μαζί με τα άγρια θυμάρια που φύονται πάνω στην άγονη πέτρα. Στην άριστη αυτή τοποθεσία ο αέρας διαπερνά ανάμεσά από τα αραιά κυπελλοειδή αμπέλια από όλες τις κατευθύνσεις, δροσίζοντάς τα καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας.
Ένα πολύ σπάνιο, κυριολεκτικά, κρασί που εμφιαλώνεται σε κάτι παραπάνω από 500 φιάλες και αναδεικνύει τη δυναμική της αριστοκράτισσας του Ιονίου Πελάγους.
Η καλλιέργεια είναι βιολογική και όλα γίνονται με το χέρι, ενώ ο τρύγος πραγματοποιείται μόνο τις πρωινές ή απογευματινές ώρες, ώστε τα σταφύλια να είναι δροσερά. Η διαλογή είναι μια επίπονη διαδικασία και τα σταφύλια που δίνουν το κρασί είναι μόνο αυτά που είναι άριστα. Η οινοποίηση είναι όσο πιο ήπια γίνεται ούτως ώστε να εκφραστεί αφενός ο τραγανός χαρακτήρας της ρομπόλας, αφετέρου να αναδειχθεί η ποιότητα του αμπελοτοπιού.
Το “Θυμάρι Πέτρας” μυρίζει… θυμάρι;;;
Απάντηση: Ναι! Μυρίζει και θυμάρι. Αλλά αυτό που δεν θα ξεχάσετε από αυτό το κρασί είναι η έντονη ορυκτότητά του και η υφάλμυρη υφή του.
Στο ποτήρι μας διακρίνουμε ένα λαμπερό λεμονί χρώμα, ένδειξη της φρεσκάδας του κρασιού. Στη μύτη, η πολύ χαρακτηριστική ορυκτότητα (καπνός, τσακμακόπετρα) θα δημιουργήσει την ψευδαίσθηση σε κάποιον ότι μπορεί να πίνει ένα κορυφαίο Grand Cru Chablis όσο υπερβολικό και αν ακούγεται αυτό. Τα τραγανά αρώματα εσπεριδοειδών (λεμόνι, λάιμ) συνυπάρχουν δίπλα σε έντονες νύξεις βοτάνων (θυμάρι, ρίγανη) και άγουρων πυρηνόκαρπων φρούτων (νεκταρίνι).
Στο στόμα έχει όγκο και μια κοφτερή οξύτητα που ισορροπεί την νόστιμη λιπαρότητα που προέρχεται από την παραμονή του κρασιού στις οινολάσπες. «Ξεκούραστο» αλκοόλ στα 13% (!) και μια mineral αίσθηση αλμύρας που διαρκεί στην πολύ μακριά επίγευση. Σε 5-6 χρόνια από τώρα ποιοτικά θα βρίσκεται… στη στρατόσφαιρα.
«Θυμάρι Πέτρας». Μια απόδειξη ότι η Ρομπόλα αρχίζει και κινείται πλέον σε άλλες ταχύτητες. Εξαιρετικό κρασί.
Λίγα λόγια για τη Ρομπόλα
«Η Ρομπόλα δικαίως αναφέρεται ως η κοντέσα του ιονίου. Την έφεραν στην Κεφαλονιά οι Βενετοί περι το 1500μΧ. Είναι ποικιλία ντελικάτη και πολύ ευοξείδωτη, ευαίσθητη σε ασθένειες και αρκετά ιδιόρρυθμη στην καλλιέργειά της, ενώ απαιτεί συνεχής εγρήγορση και λεπτούς χειρισμούς και κατά την οινοποίησή της. Αποτελεί από χρόνια τη βασικότερη ποικιλία της Κεφαλονιάς, με την ζώνη ΠΟΠ να βρίσκετε στο κέντρο του νησιού, στους πρόποδες της οροσειράς του Αίνου και σε υψόμετρο 500 – 800μ. Στις ημιορεινές περιοχές της ζώνης και σε πλαγιές με πετρώδη, ασβεστολιθικά εδάφη και μεγάλες κλίσεις, η Ρομπόλα αναπτύσσει καλύτερα από οπουδήποτε αλλού τον ευγενή της χαρακτήρα.
Μέσα στη ζώνη της Ρομπόλας υπάρχουν μερικά ιδανικά αμπελοτόπια, όπως ορισμένες τοποθεσίες των περιοχών Φαγιάς και Λακομάτια, όπου η σύνθεση του πετρώδους εδάφους τους, η κλίση τους, το υψόμετρο και ο προσανατολισμός του αμπελώνα τους δημιουργούν ένα σπάνιο μικρόκλιμα με βέλτιστες συνθήκες καλλιέργειας για την ποικιλία. Σε αυτές της κακοτράχαλες και άγονες πλαγιές η καλλιέργειά της Ρομπόλας είναι κοπιαστική καθώς πραγματοποιείται αποκλειστικά χειρωνακτικά, ενώ οι εξαιρετικά χαμηλές στρεμματικές αποδόσεις της δεν ξεπερνούν τα 400-500 kg κάνοντας την καλλιέργειά της ακόμα πιο δύσκολη. Σε αυτά τα σπάνια και χαρισματικά αμπελοτόπια και με σωστή φροντίδα, η κοντέσα μας αναπτύσσει τα μέγιστα του ποιοτικού δυναμικού της, μεταμορφώνεται σε ντίβα και μας ανταμείβει με την μοναδικά υπέροχη φινέτσα της».
Μια σπουδαία ιστορία και ένα οικόσημο, έργο τέχνης για την επιστήμη της εραλδικής
Ο Νίκος Πετρακόπουλος συνεχίζει μια οικογενειακή παράδοση αιώνων. Ως απόγονος της οικογένειας των Μελισσηνών και των Σολομών, έχει οραματιστεί να βάλει το προσωπικό του αποτύπωμα στην πολιτισμική και πολιτιστική ανάδειξη του νησιού, αξιοποιώντας τον οινικό του πλούτο και τις σπάνιες, τοπικές ποικιλίες σταφυλιών.
Η οικογένεια των Μελισσηνών υπήρξε μια από τις πλέον επιφανείς του Βυζαντίου. Κατάγονται από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Ραγκαβή και υπήρξαν καίσαρες, διοικητές «θεμάτων» (επαρχιών), αξιωματούχοι του στρατού, κληρικοί κ.α. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης και περί το 1500 μ.Χ. ο Ριχάρδος Μελισσηνός κατέφυγε στην Κεφαλονιά όπου και έγινε ο γενάρχης της μεγάλης αυτής οικογένειας στο νησί.
Οι Σολομοί υπήρξαν μια από τις αρχαιότερες οικογένειες της Βενετίας με τον Δόγη Pietro Centranico Salomon να φέρει αυτό το όνομα από το 1.000μ.Χ. Το 1500μ.Χ. σαν επιβράβευση του Giacomo Antonio Solomon για την κατάληψη του παλαιού Ναβαρίνου, η οικογένεια απέκτησε σημαντικά φέουδα σε όλη την Κεφαλονιά ενώ ο Αλοΐσιος Σολομός διορίστηκε ως ο πρώτος βενετός «προβλεπτής» (διοικητής) του νησιού.
Το σπίτι στον Θηράμονα όπου τώρα στεγάζεται το μικρό οινοποιείο , ήταν κάποτε η αγροτική κατοικία των Σολομών.
Η οικογένεια χρησιμοποιούσε ανέκαθεν το ισόγειο ως κελάρι για την παραγωγή και φύλαξη κρασιών, τα οποία εμφιάλωνε για ιδία χρήση από το 1950. Με το μεγάλο, καταστροφικό σεισμό του 1953 το σπίτι γκρεμίστηκε ενώ το 1955 χτίστηκε ξανά, εξολοκλήρου με πέτρα, ακολουθώντας την παλιά, λιτή και αρχοντική αρχιτεκτονική της ενετικής εποχής. Οι χαρακτηριστικές καμάρες, τα μεγάλα παράθυρα και τα πετρόχτιστα σκαλοπάτια είναι στοιχεία αυτού του ρυθμού, ενώ από το παλιό αρχοντικό έχουν διασωθεί το γουλόστρωτο της κεντρικής αυλής του 1800, όπως και κάποια έπιπλα – κειμήλια του 1700. Το κτήριο περιβάλλεται από αύλιο χώρο έκτασης 1,5 στρέμματος και περιλαμβάνει έναν σημαντικό οπωρώνα και άλλα δέντρα μεγάλης ηλικίας.
Η αυλή διαμορφωμένη με ξερολιθιές και πετρόχτιστες πεζούλες σε πολλαπλά επίπεδα, αποτελεί ένα γραφικότατο περιβάλλον για τις γευστικές δοκιμές των επισκεπτών, ταξιδεύοντάς τους σε αλλοτινές και ξέγνοιαστες εποχές. Σε αυτήν διατηρούνται δυο παλιές στέρνες νερού καθώς και απομεινάρια από το πέτρινο ελαιοτριβείο της οικογένειας. Στο ισόγειο του κτηρίου στεγάζεται σήμερα ο χώρος ωρίμανσης ενώ στον όροφο βρίσκεται το εξοχικό σπίτι της οικογένειας. Για τις σύγχρονες ανάγκες , εχουν επεκταθεί σε δύο επιπλέον όμορα σπίτια. Το σπιτάκι της Τζόγιας, ένα τυπικό κτίσμα αρωγής και το σπίτι του Γιάννη με την τεράστια αιωνόβια ελιά στην αυλή του. Και τα δύο χτίστηκαν μετά το σεισμό του ‘53 για την άμεση στέγαση των κατοίκων του νησιού.