Γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Μια γιορτή που απ’ όσο θυμάμαι, αποτελούσε πεδίο ομηρικών συγκρούσεων ανάμεσα σε υπερασπιστές της γιορτής και σε αντιφρονούντες του καθεστώτος. Ειδικά στη χώρα μας, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου… ασύμβατη με την ελληνική πραγματικότητα και τη χαρακτηρίζουν ως ένα τεχνητό πανηγυράκι με στόχο την αύξηση του καταναλωτισμού. Στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν οι φανατικοί της υπέρμαχοι, που τη θεωρούν μια πολύ καλή αφορμή να πουν «σ’ αγαπώ» μια μέρα ακόμα το χρόνο, απλά με πιο εμφατικό τρόπο.
Ωστόσο, χρειάστηκαν πάνω από 200 χρόνια μέχρι να ανακηρυχθεί επίσημα η 14η Φεβρουαρίου ως η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Ρώμη (και γενικότερα όλη η Ευρώπη) πέρασε από το Δωδεκάθεο στο Χριστιανισμό, με την Καθολική Εκκλησία να είναι αποφασισμένη να εξαλείψει κάθε σύνδεση με το παγανιστικό παρελθόν. Ο ίδιος ο Πάπας κατήργησε μια πανάρχαια εορτή γονιμότητας που λάμβανε χώρα εκείνες τις μέρες και κήρυξε την 14η Φεβρουαρίου ως ημέρα εορτασμού του Αγίου Βαλεντίνου.
Ο Βρετανός ποιητής Geoffrey Chaucer ήταν αυτός που συνέδεσε μέσω των ποιημάτων του τον Άγιο Βαλεντίνο με τον έρωτα. Σε αυτή την περίοδο βρίσκονται και οι ρίζες της έναρξης του εορτασμού σε όλη την Ευρώπη. Αρχικά, μέσω ενός επαναλαμβανόμενου εθίμου που περιελάμβανε ανταλλαγή μυστικών γραμμάτων ή ποιημάτων. Η τελευταία πρακτική μάλιστα είναι και αυτή που εξελίχθηκε στις σημερινές ευχετήριες κάρτες για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Η συνέχεια του εθίμου καλύπτεται από ένα πέπλο μυστικισμού, με τις ιστορίες να μιλάνε για ένα «Ανώτατο Δικαστήριο Αγάπης» όπου γυναίκες-δικαστές αποφαίνονταν σε θέματα που σχετίζονται με την αγάπη στις 14 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο (άουτς). Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι αυτές οι συναντήσεις ήταν στην πραγματικότητα μυστικές συγκεντρώσεις, όπου οι άνθρωποι διάβαζαν ερωτική ποίηση στους αγαπημένους τους, με το «Ανώτατο Δικαστήριο» να αποτελεί πιο πολύ ένα είδος δρώμενου στη μορφή της σημερινής ερωτικής κομεντί.
Πόσο καλοί είστε στην ιστορία;
Υπάρχουν πολλές ιστορίες για το πως καθιερώθηκε η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και για το ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Άγιος Βαλεντίνος.
Η πιο δημοφιλής όμως και αυτή που έχει τις ρίζες της σε κάποια αρχαία κιτάπια είναι αυτή που θέλει το Βαλεντίνο να είναι ιερέας στην αρχαία Ρώμη κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ. Σύμφωνα με επιστολές που έχουν βρεθεί, ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος ήταν κατά του γάμου και ειδικά του γάμου των στρατιωτών, γιατί θεωρούσε ότι ο έρωτας και η αγάπη τους έκαναν μαλακότερους και πιο… μαλθακούς.
Θεωρούσε ότι κανένας τους δεν είχε το μυαλό του στην μάχη αν έπρεπε να σκέφτεται την επιστροφή στην αγκαλιά της γυναίκας τους και όχι την εξολόθρευση του εχθρού. Γι’ αυτό το λόγο απαγόρευσε τους γάμους στρατιωτών, κάτι που βρήκε αντίθετο τον ιερέα Βαλεντίνο, ο οποίος συνέχιζε τους γάμους… στα κρυφά. Όταν όμως το έμαθε ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος έγινε έξαλλος κι αποφάσισε να φυλακίσει τον ιερέα. Η ιστορία όμως τα έφερε έτσι που ο ιερέας ερωτεύτηκε παράφορα την κόρη του αρχιδεσμοφύλακα. Δυστυχώς γι’ αυτόν τον έρωτα, δεν έμελλε να κρατήσει, καθώς όταν έγινε γνωστός διατάχθηκε η εκτέλεση του ιερέα. Η μέρα έγραφε… 14 Φλεβάρη 270 μ.Χ όταν ο Βαλεντίνος έκλεινε τα μάτια του, αφήνοντας στην αγαπημένη του μια επιστολή με υπογραφή «ο Βαλεντίνος σου».
Στις μέρες μας, η Γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου είναι η δεύτερη πολυγιορτασμένη και διαδεδομένη σε παγκόσμιο επίπεδο, μετά την Πρωτοχρονιά. Όπως το ακούτε. Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης η γιορτάζεται με διαφορετικούς τρόπους, από όλες τις ηλικίες. Από την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, μέχρι την Αυστραλία και τις χώρες της σκανδιναβικής Χερσόνησου, ο έρωτας στις 14 Φλεβάρη είναι σε πρώτο πλάνο.
Έρωτας στα χρόνια της πανδημίας
Ως Κάβα Αμπατζής πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεσαι μια μέρα μόνο το χρόνο για να δείξεις τον έρωτά σου. Προφανώς, αν τον υπόλοιπο χρόνο το παίζεις βαρύ πεπόνι, μια μέρα δεν σώζει την κατάσταση. Ωστόσο, αν πραγματικά είσαι συνεπής και σταθερός στο να δείχνεις τα συναισθήματά σου προς το έτερον ήμισυ, πού είναι το κακό να το δείχνεις με μια μικρή υπερβολή στις 14 Φλεβάρη; Άλλωστε είναι μέρα χαράς. Οπότε στην ερώτηση για το αν είμαστε υπέρ ή κατά του Αγίου Βαλεντίνου, σηκώνουμε με θάρρος το χέρι και δηλώνουμε ξεκάθαρα πώς ναι! Είμαστε. No doubt.
Ειδικά φέτος «χρειαζόμαστε» γιορτές με τον ελαφρύ χαρακτήρα που έχει ο Άγιος Βαλεντίνος. Σκεφτείτε ότι ερχόμαστε από μια χρονιά που αν είχε χρώμα θα ήταν κατάμαυρο και ο κόσμος μας έχει ανάγκη από χρώμα και αγάπη, περισσότερο από ποτέ. Έχει ανάγκη να ερωτευτεί και να το γιορτάσει. Να το φωνάξει και να το δείξει με ανεμελιά όσο μπορεί και επιτρέπεται φυσικά λόγω της κατάστασης. Μας λείπουν οι αφορμές για εκδήλωση χαράς και η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου προσφέρεται για κάτι τέτοιο.
Σύμφωνοι. Τα αγαπημένα μας bar και εστιατόρια δεν είναι ανοιχτά και δεν μπορούμε να δειπνήσουμε και να πιούμε ένα κρασί σε κάποιο από αυτά υπό τους ήχους της αγαπημένης μας μουσικής συνοδεία ενός ωραίου κρασιού.
Κάθε εμπόδιο σε καλό όμως.
Ευκαιρία να βγάλουμε το δημιουργικό μας εαυτό και να μεταφέρουμε το εστιατόριο… στο σπίτι μας. Αγοράστε τα δώρα σας και τα λουλούδια σας. Βάλτε λίγη μουσική, ανάψτε ένα κερί και μαγειρέψτε μαζί κάτι όμορφο. Αν πάλι δεν είστε της μαγειρικής, πάντα υπάρχει το… delivery που πλέον έχει πάρει διαστάσεις διαπλανητικής ποιότητας. Σερβίρετε στον εαυτό σας ένα ποτήρι κρασί και μετά πάρτε τις κουβέρτες να κάνετε γούτσου γούτσου στον καναπέ, βλέποντας την αγαπημένη σας ταινία ή, γιατί όχι, φωτογραφίες και βίντεο από παλιότερες στιγμές σας. Μην σας φαίνεται μπανάλ μωρέ. Γιατί να είναι μπανάλ να δείχνεις στον άλλον ότι τον αγαπάς;
Ώπα ώπα. Είπαμε για κρασί. Τι κρασί;
Το κατάλληλο κρασί για αυτή την ημέρα και δεν είναι άλλο από το κρασί που πρωταγωνιστεί στις χαρές, στις γιορτές και σε όλες τις στιγμές που θέλουμε να ντύσουμε με λίγη μαγική χρυσόσκονη: η Σαμπάνια.
Η Σαμπάνια έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια ως το κρασί των εορτών. Δεν είναι παράλογο λοιπόν που κατά την αλλαγή του χρόνου, αλλά και κατά την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η κατανάλωσή της φτάνει στα ύψη. Είναι τέτοιος ο χαρακτήρας της Σαμπάνιας, που από μόνος του παραπέμπει πλέον σε εορτασμό. Και τι εννοούμε με αυτό;
Από το πώς ανακαλύφθηκε τυχαία ο τρόπος παραγωγής της Σαμπάνιας (έχετε ακούσει όλοι το θρύλο του μοναχού Dom Perignon), μέχρι την είσοδό της στις αυλές των ευγενών όλης της Ευρώπης και τον παροξυσμό που δημιούργησε στα bar της Νέας Υόρκης στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η Σαμπάνια βαδίζει πάντα σε ένα δικό της μοναδικό δρόμο πολυτέλειας. Αυτή η απαλή και απαστράπτουσα «πάχνη» επενδύει στο μύθο της σαμπάνιας εδώ και εκατοντάδες χρόνια, με αποτέλεσμα να μπαίνει θριαμβευτικά σε όλες τις ξεχωριστές μας στιγμές και να τις ντύνει με μια έξτρα πολυτέλεια. Από γεννήσεις και γάμους, μέχρι αποφοιτήσεις, F1 (όχι πια) και επαγγελματικές συμφωνίες. Και φυσικά την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, κάνοντάς την ακόμα πιο ξεχωριστή.
Ο ήχος ανοίγματος τους φελλού από μόνος του παραπέμπει σε εορτασμό (αυτή τη μέρα μάλιστα η αστυνομία της Σαμπάνιας επιτρέπει λίγο παραπάνω το παφ), ενώ οι φυσαλίδες, όπως ανεβαίνουν στο ποτήρι θυμίζουν κάτι ανάμεσα σε χορό και πυροτεχνήματα.
Σας πείσαμε; Φαντάζομαι πώς ναι. Αν πάλι όχι είναι ευκαιρία να το ξανασκεφτείτε και να δείτε πώς μια σαμπάνια μπορεί να απογειώσει αυτή την ημέρα χωρίς να χρειαστεί πολλά πολλά. Στο κάτω κάτω όπως έλεγε και η Coco Chanel «πίνω σαμπάνια μόνο σε δύο περιπτώσεις. Όταν είμαι ερωτευμένη και όταν δεν είμαι». Οπότε, είτε ανήκεις στην πρώτη κατηγορία είτε στη δεύτερη, raise your glass and make a toast!