Το Οινοποιείο Χατζηδάκη ιδρύθηκε το 1997 από τον Χαρίδημο και την Κωνσταντίνα Χατζηδάκη. Το 1996 η Κωνσταντίνα έδειξε στον Χαρίδημο τον αμπελώνα της οικογένειάς της, στο χωριό Πύργος Καλλίστης, στο δρόμο για το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Ήταν παραμελημένος, γιατί οι γονείς της (Γεώργιος & Αικατερίνη Χρυσού), είχαν φύγει από τη Σαντορίνη μετά το σεισμό του 1956, όπου εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα. Έτσι από τότε έως το 1996 κανείς δεν καλλιεργούσε το συγκεκριμένο κτήμα. Τελικά ο Χαρίδημος έκανε αναμπέλωση και το καλλιεργεί από τότε έως σήμερα βιολογικά. Κατά την επίσκεψή τους στον αμπελώνα, ο Χαρίδημος είδε μια σπηλιά στο βάθος του κτήματος. Εδώ μπορούμε να κάνουμε ένα «Καναβάκι» είπε ο Χαρίδημος. «Κάναβες» στην Σαντορίνη λέγονται τα Οινοποιεία. Κι έτσι το μικρό υπόσκαφο Οινοποιείο έγινε με υπομονή, επιμονή, ενθουσιασμό και πολλή δουλειά, από όνειρο ζωής πραγματικότητα! Ο Χαρίδημος Χατζηδάκης σπούδασε στην Ανώτερη Σχολή Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών. Ο στόχος του Χαρίδημου είναι να διερευνήσει τις γηγενείς ποικιλίες της Σαντορίνης, και να αναδείξει τον πλούτο του Σαντορινιού αμπελώνα που έχει ακόμα πολλά «κρυμμένα μυστικά»! Σήμερα καλλιεργεί 100 στρέμματα και στα περισσότερα από αυτά εφαρμόζει βιολογική καλλιέργεια.
Το όνομα αυτού του κρασιού είναι βαθιά συμβολικό. Η Σκυτάλη 2017 προέρχεται από μια δεξαμενή που οινοποιήθηκε από τον αξέχαστο Χαρίδημο Χατζηδάκη και ο αρχικός προορισμός της ήταν να εμφιαλωθεί σαν απλή Σαντορίνη. Όμως αυτή η παρτίδα «ξεχάστηκε» με τις οινολάσπες για πάνω από δώδεκα μήνες. Ο χαμός του Χαρίδημου έστειλε την εμφιάλωση ακόμη παραπίσω… Όταν το κρασί δοκιμάστηκε, ήταν ξεκάθαρο πως η μακρόχρονη ωρίμαση είχε αλλάξει τον χαρακτήρα του έντονα και προς το καλύτερο, κάνοντάς το τελείως διαφορετικό από την Σαντορίνη του 2016 που ήδη είχε κυκλοφορήσει στο εμπόριο. Η οικογένεια Χατζηδάκη αποφάσισε να κυκλοφορήσει αυτό το προϊόν ως μια νέα ετικέτα, αλλά και να συνεχίσει την παραγωγή του στους επόμενους τρύγους, ακολουθώντας το ίδιο πρωτόκολλο ωρίμασης. Έτσι, προέκυψε η Σκυτάλη. Ένα κρασί που πάντα θα μας θυμίζει πως η πορεία δεν είναι μόνο στιγμές. Είναι και ο τρόπος που ενώνεις αυτές.
