Κτήμα Σκούρα. Ένα ταξίδι στο Μέγα Οίνο, το Σύνορο και στη Νεμέα Grande Cuvee

 614 χλμ…

Δεν τα λες και λίγα. Είναι πολλά. Πάρα πολλά. Τόσα όμως χωρίζουν το Κτήμα Σκούρα με την Κάβα Αμπατζής. Κυριολεκτικά, πόρτα πόρτα. Κι όμως, αν και τόσα χιλιόμετρα, το Κτήμα Σκούρα χαίρει πολύ μεγάλης εκτίμησης στη Βόρεια Ελλάδα και όπως είναι φυσιολογικό είναι ένα από τα αγαπημένα της Κάβα Αμπατζής.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει το Κτήμα Σκούρα και τα κρασιά του να είναι τόσο αγαπητά μακριά από τον τόπο τους;

Είναι η αδιαμφισβήτητη υψηλή ποιότητά τους; Είναι η προσωπικότητα του Γιώργου Σκούρα; Είναι ότι όταν δένεσαι με κάτι συναισθηματικά, δύσκολα χωρίζεις μαζί του; Αν θέλετε την απάντηση μου θα σας έλεγα ότι είναι λίγο απ’ όλα. Και αν τα 614 χιλιόμετρα ακούγονται και είναι πολλά, σκεφτείτε ότι τα κρασιά από το Κτήμα Σκούρα βρίσκονται στις σημαντικότερες αγορές του κόσμου. Και αυτό από μόνο του λέει πολλά.

Δεν αναιρεί προφανώς τα παραπάνω, αλλά προσθέτει κάμποσα γαλόνια ακόμα στους ώμους του κτήματος.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας πιάσουμε μαζί το μίτο της Αριάδνης για να δούμε το πώς ξεκίνησαν όλα στο Κτήμα Σκούρα

Το 1980, ο Γιώργος Σκούρας ξεκινάει τις σπουδές του στον κλάδο της γεωργίας στο Πανεπιστήμιο της Dijon στη Βουργουνδία, όμως εκεί η επαφή του με γνωστούς οινοπαραγωγούς και η γνωριμία του με τα κρασιά της περιοχής τον οδηγούν να ερωτευτεί παράφορα το κρασί και να λάβει και το πτυχίο της Οινολογίας.

Ταξιδεύει σε γνωστές οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης και στη συνέχεια γυρνάει πίσω στην Ελλάδα, έχοντας εφόδια τις γνώσεις, τις εμπειρίες του και ένα… μηχανάκι enduro. «Εκείνα τα χρόνια ήμουν ένας ωραίος εντουράς και με το μηχανάκι μου άρχισα να γυρνάω τον τόπο μου κυριολεκτικά σπιθαμή προς σπιθαμή».

Κάπως έτσι ξεκίνησε την οινοποιητική του ιστορία χωρίς αμπέλια και χωρίς εξοπλισμό, στο γκαράζ του πατέρα του στο Άργος «Αν έχεις γνωρίσει κάποιον garagiste, εγώ εκείνη την εποχή ήμουν ένας garagiste, κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού τα πρώτα μου κρασιά τα έκανα στο γκαράζ του μπαμπά μου» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σκούρας.

Το 1986 όμως ήταν η χρονιά που άρχισε να υλοποιεί το όραμά του για το δικό του κτήμα. Αρχικά, στην Πυργέλα, ένα μικρό χωριουδάκι έξω από το Άργος, ενώ στη συνέχεια ένα μπουτίκ οινοποιείο μέσα στη ζώνη της Νεμέας, στην τοποθεσία Γυμνό. Κοινός παρονομαστής οι ατελείωτες ώρες χειρωνακτικής εργασίας, η αφοσίωση και η έμφαση στην ποικιλία Αγιωργίτικο και στην Ονομασία Προέλευσης Νεμέα.

«Εμείς δεν προερχόμασταν από γενιές οινοποιών. Δεν βρήκαμε απολύτως τίποτα. Κυριολεκτικά, ζωγραφίζαμε πάνω σε λευκό καμβά. Η νέα γενιά, καλώς ή κακώς, ότι και να κάνει, κάποιος θα έχει μουτζουρώσει κάτι πριν από αυτήν» λέει γελώντας ο κ. Σκούρας.

Ο ίδιος υποστηρίζει με σθένος τη διακριτικότητα και την ευγένεια, λέγοντας ότι δεν θέλει να αφήνει το όνομά του σαν βάρος στα παιδιά του: «Όπου περπατάω δεν θέλω πίσω μου να σηκώνεται σκόνη. Θέλω να περπατάω ανάλαφρα. Να περπατάω μπροστά, αλλά όλα δίπλα μου να γίνονται αρμονικά χωρίς να σκεπάζω τον άλλον».

Αν περίμενε ποτέ ότι θα έφτανε ως εδώ:

«Σε καμία περίπτωση. Πάντα κοιτούσα το μέλλον μου με έναν ορίζοντα πενταετίας. Σκαλοπάτι σκαλοπάτι. Τα πρώτα 5 χρόνια θα κάνουμε αυτό. Τα επόμενα αυτό. Και ούτω κάθε εξής. Συνεπώς, όντας ως ένας άνθρωπος που έκανε το χόμπι του δουλειά, αισθάνομαι ευλογημένος».

Στα 60 του ο Γιώργος Σκούρας αισθάνεται πανέτοιμος να αρχίσει «καινούργια κόλπα» βασιζόμενος όμως σε ένα υπέροχο τρίπτυχο: υγεία – οικογένεια – δουλειά. Με αυτή τη σειρά απαρέγκλιτα.

Η νέα γενιά του κτήματος είναι ο Δημήτρης Σκούρας.

Ένα παιδί που εκτός από εξαιρετικός επιστήμονας, διακρίνεται εκτός των άλλων για τη σοβαρότητα και τη σεμνότητά του. Οινολόγος, απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Οινολογίας του Πανεπιστημίου της Montpellier με δουλειά σε Καμπανία, Ροδανό, Bordeaux και αλλού.

Ο Δημήτρης Σκούρας έχει δικά του όνειρα και φιλοδοξίες για το Κτήμα Σκούρα, ωστόσο του αρέσει να κερδίζει πρώτα εμπειρίες μέσω της δουλειάς και μετά να καταθέτει ήπια την άποψή του και τα σχέδιά του. Το μικρόβιο του κρασιού του μπήκε περίπου στο λύκειο δια της πλαγίας οδού, μέσω της αγάπης του για τη χημεία.

Πως είναι όμως το… αφεντικό Σκούρας;

Υπάρχει σε αυτήν τη σχέση το αφεντικό Σκούρας και πώς αυτό εξισορροπείται με τον «μπαμπά» Σκούρα; Η απάντηση για το Δημήτρη είναι πολύ απλή: «Φυσικά και υπάρχει boss Σκούρας, αλλά επειδή έχω δει και φίλους μου εργάζονται στον ίδιο χώρο με τους γονείς τους, μπορώ να πω ότι ο πατέρας μου είναι ένας από τους πιο open minded και διαλλακτικούς ανθρώπους που γνωρίζω, ειδικά στη δουλειά του. Έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία και αυτό οφείλεται στο ότι ο πατέρας μου έχει τα αυτιά του ανοιχτά».

Στα πιπεράτα να πούμε ότι και ο ίδιος γουστάρει τις μηχανές enduro όπως ακριβώς και ο μπαμπάς του.

Γιώργος Σκούρας

“Θέλω να περπατάω ανάλαφρα. Να περπατάω και να μην σηκώνω πίσω μου σκόνη”

Τι κρασί θα ήταν όμως ο Γιώργος Σκούρας;

Τι κρασί θα ήταν ο Δημήτρης Σκούρας;

Την απάντηση θα τη δείτε μαζί με άλλες όμορφες κουβέντες με τους δύο κυρίους στο παρακάτω βίντεο, το οποίο δημιουργήσαμε με αφορμή τη μοναδική γευστική δοκιμή που διοργανώσαμε στο κελάρι μας με το Κτήμα Σκούρα με θέμα τρεις ξεχωριστές κάθετες γευστικές δοκιμές από σπουδαία κρασιά του Κτήματος:Το Μέγα ΟίνοΤο Σύνορο

Τη Νεμέα Grande Cuvee.Στην ουσία αποτελεί το πρώτο επεισόδιο από μια νέα μας προσπάθεια, τις «Ιστορίες Κελαριού». Πρόκειται για μια σειρά με βιντεάκια από ανθρώπους του κρασιού και της γαστρονομίας, τα οποία έχουμε προγραμματίσει για τους επόμενους μήνες. Και πολύ δύσκολα θα μπορούσαμε να φανταστούμε καλύτερο ποδαρικό από το Κτήμα Σκούρα.

Ελπίζουμε να σας αρέσει.

Καλή σας διασκέδαση.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΚΡΑΣΙΩΝ